پزشكي و درمان

 در اينجا نشان مي‌دهيم كه چطور مي‌توانيد با چاقي مفرط در كودكان مبارزه كنيد.

 دستورالعمل هاي رژيمي جديد خطرات بهداشتي ناشي از شيوه تغذيه اي كه اغلب كودكان دارند را نشان مي‌دهد. در اينجا نشان مي‌دهيم كه چطور مي‌توانيد با چاقي مفرط در كودكان مبارزه كنيد.

سيب زميني سرخ كرده و چيپس تنها سبزيجات موجود در ليست 25 منبع كالري هستند. آب ميوه نيز مانند رهبر گروه ميوه جات مي‌باشد.

گسترش اين مواد غذايي نقش بزرگي در چاقي هاي مفرط در دوران كودكي دارد، كه بر روي خيلي از مسائل، فراتر از افزايش سايز دور كمر كودكان تأثير مي‌گذارد. بسياري از بيماري هاي مزمن مانند آسم، آلرژي، ديبات و اختلال بيش فعالي كمبود توجه در ميان كودكان رو به افزايش مي‌باشد. و تمام اين شرايط با مواد غذايي كه كودكان مصرف مي‌كنند در ارتباط است. بهبود شيوه تغذيه كودك در 3 زمينه زير به داشتن كودكاني هرچه سالم تر كمك خواهد كرد.
 
مصرف نمك را كاهش دهيد
اغلب بچه هاي بالاي 2 سال بيش از حد سديم مصرف مي‌كنند كه مي‌تواند منجر به فشار خون بالا در آنها شود. نان سفيد بزرگترين منبع تأمين نمك كودكان مي‌باشد، به اين دليل كه به ميزان زيادي از آن مصرف مي‌كنند. مقادير زيادي از سديم در بسياري از غذاهاي فرآوري شده، غذاهاي يخ زده و غذاهاي رستوراني مخفي و پنهان است.

راه‌حل: هنگام خريد، نان غلاتي كه نمك كمتري دارد را انتخاب كنيد. بيشتر در خانه غذا بخوريد، و هميشه غذاهاي تازه را به جاي غذاهاي يخ زده و فرآوري شده انتخاب كنيد.

به ميزان شكر افزوده توجه كنيد
قند سالم در بسياري از مواد غذايي مانند ميوه‌ها و شير وجود دارد، به اين دليل كه اين مواد غذايي علاوه بر قند ارزش هاي غذايي ديگري نيز دارند كه سيگنال هايي را براي استفاده درست قند به بد مي فرستد. اما زماني كه به مواد غذايي كه هيچ ارزش غذايي ديگري ندارند، مانند دسر، اضافه مي‌شود اين فرايند طبيعي از بين مي‌رود.

راه‌حل: درست كردن شيريني در خانه مي تواند يك درمان مقطعي براي اين كار باشد. اما از همه مهمتر، از اين دستاوردها به عنوان نقشه راهي براي جهت دهي به تغييرات استفاده كنيد به اين دليل كه سلامتي كودكان شما به آن وابسته است

از مصرف چربي زياد دست بكشيد
اين اصطلاح مي تواند هشدار بعدي براي چاقي كودك شما باشد. چربي هاي جامد و قند هاي اشباع شده تا 35 درصد كالري بيشتري را وارد بدن كودك مي‌كنند كه هيچ ارزش غذايي نيز ندارند. اين چربي هاي ناسالم كه در دماي اتاق جامد هستند، بيشتر در كره، مارگارين و گوشت قرمز يافت مي‌شوند. اين به اين معني است كه بسياري از مواد غذايي كه در ليست كودكان قرار دارد، مانند پيتزا، هات داگ، سيب زميني سرخ شده و دسر شامل اين چربي ها مي باشد.

راه‌حل: در صورت امكان، از مصرف اين غذاهاي اجتناب كنيد و هنگام پخت و پز از روغن هاي مايع به جاي چربي هاي جامد استفاده كنيد.

مادري تعريف مي كرد: «اِلا، دختربچه سه ساله ام يك شب كه به رختخواب رفت، به من زل زد و از ته دل اعلام كرد: "من يه مامان جديد ميخوام."هنوز چهار سال نشده است كه به حرفه مادري اشتغال دارم و اكنون از اين حرفه كنار گذاشته شده ام. بدتر از همه، الا دائماً و هر وقت كه در فروشگاه برايش چيزي نمي خرم، اين جمله اش را تكرار مي كند. بعضي روزها نمي توانستم جوابش را ندهم و نگويم: «خوب من هم بچه جديدي مي خواهم!»

اينكه بچه از لحاظ گفتاري مهارت راه رفتن روي اعصابتان را به دست مي آورد، جزو رشد زباني و رفتاري او محسوب مي شود. بايد به او ياد بدهيد كه مؤدب باشد و اجازه بيان منظورش را به او بدهيد. نبايد به او حرف هايي همچون "تو سه ساله ت است" بزنيد. بايد بدانيد كه در جواب حرف هايي مثل حرف هاي زير، پاسخ مناسب پيدا كنيد و گاهي اصلاً جواب ندهيد:

6 حرف كودكان كه ما را آزار مي دهد

1. "ماله منه!"

سارا از ايالت آيووا مي گويد: «پسر سه ساله ام، اديسون، هرچه برادر 18 ماهه اش، وستون، دارد مي خواهد، حتي اگر چيزي باشد كه در جعبه اسباب بازي ها خاك گرفته باشد. چيزي كه هميشه مرا عصباني و ديوانه مي كند، اين است كه اين چيز هميشه اسباب بازي كوچكي مانند دندانگير است. به او مي گويم: "خب حالا مي خواهي چه كار كني؟ فقط مي خواستي آن را از برادرت بگيري؟" حالا كه وستون كمي راه افتاده و چند كلمه حرف مي زند، در خانه راه مي افتد و مي گويد: "ماله منه، ماله منه..." من هم به اديسون جواب مي دهم كه "خوب پس ديگر نمي تواني روي مبل پيش من بنشيني".»

روش بهتر: با آنكه جواب بچه را دادن و او را مغلوب كردن بسيار وسوسه انگيز است، ولي نشان دادن اشتباهشان به آنها موجب سردرگمي و گيجي آنها مي شود.

آقاي ري لوي كه يك فرزند دارد مي گويد: «ناديده گرفتن رفتار او بهترين گزينه است، ولي من خودم به عنوان يك روانشناس باليني نمي توانم اين كار را بكنم. بايد چيزي بگويم كه از آن مطمئن باشم. بايد جمله اي كوتاه به او بگوييد كه ديگر حرفي نداشته باشد. مثلاً بگوييد متأسفم. نمي شود. بدين ترتيب چيز غلطي نگفته ايد.»

2. "عادلانه نيست."

خانمي از مي سي سي پي كه سعي داشت نگذارد پسر 4 ساله اش يك قسمت ديگر از سريال مورد علاقه اش را ببيند، هميشه وقت خواب با پسرش اين مسئله را داشت كه پسرش، ويليام، مي گفت: "اين عادلانه نيست". بعد دست به سينه مي گذاشت و در هال قدم مي زد و دوباره مي آمد و مي گفت: "مامان، اين عادلانه نيست". مادرش هم در جواب مي گفت: "ببين پسرجان، يا همين الان تلويزيون را خاموش مي كني يا تا يك هفته اجازه نداري تلويزيون تماشا كني".

روش بهتر: شب هايي كه اين خانم كمي صبورتر است از مثال ملموس تري براي بچه استفاده مي كند و توضيح مي دهد كه چرا هميشه همه چيز به خواسته او نخواهد بود. او به پسرش مي گويد: "بابا دوست ندارد هميشه در مدرسه باشد، ولي الان مجبور است". ترجمه اين جمله اينست: "حتي بزرگترها هم هر آنچه مي خواهند بدست نمي آورند". اين روش معمولاً جواب مي دهد.

3. "تو رئيس من نيستي."

الئونور پيترسن سه ساله از سنت لوئيس مي خواهد همه كارها را خودش انجام دهد. وقتي مادرش عجله دارد و او را سوار ماشين مي كند و كمربندش را مي بندد، الئونور مي گويد: «تو رئيس من نيستي.» ايمي، مادرش، زبانش را گاز مي گيرد كه جواب ندهد: «مطمئني؟»

روش بهتر: به عنوان مادر نبايد درگير كلمات شويد، بلكه بايد احساسات پشت اين حرف را درك كنيد. بايد از خودتان بپرسيد: "چرا فرزندم اين حرف را مي زند؟ چه مي خواهد بگويد؟ چطور مي توانم كمكش كنم كه حرفش را درست تر بيان كند؟" او فهميد كه دخترش دوست دارد انتخاب داشته باشد. بنابراين به او ياد داد كه بجاي جمله قبلي بگويد: "دوست دارم انتخاب داشته باشم".

4. "همين الان ميخوامش!"

خانمي تعريف مي كرد: «وقتي داشتم شام درست مي كردم، دخترم آمد و بيسكويت خواست. وقتي گفتم كه براي دسر برايش بيسكويت مي آورم، شروع به گريه زاري كرد و گفت: "من الان بيسكويت ميخوام!" هيچكدام از تلاش هايم براي قانع كردن او موفق نبود. او دائماً اصرار مي كرد. براي آنكه "الان ميخوام" هايش پايان يابد، تسليم شدم و به او بيسكويت دادم».

روش بهتر: آقاي پل كولمن، پدر سه فرزند مي گويد: «من معمولاً روي حرفم مي ايستم و معتقدم كه وقتي يك بار تسليم گريه و زاري و نق هاي بچه شويد، چندين سال نوري عقب مي مانيد. اگر يك بار يا دوبار خواسته او را انجام دهيد، ديگر بايد هميشه اين كار را بكنيد. ولي اگر چند بار او را ناديده بگيريد، ديگر ذهن او منحرف مي شود و تكرار نمي كند. حداقلش اين است كه در آينده روي اعصاب كسي نخواهد بود».

5. "تو هيچ وقت اجازه نميدي كاري انجام بدم."

كارل ماري، ده ساله، هميشه ناله مي كند كه مادرش اجازه نمي دهد كاري بكند. مادرش، كارلا، هم جواب مي دهد: «مي دوني چيه؟ راست ميگي. مي ذارم تنهايي واسه خودت زندگي كني. ولي براي اجاره خونه 800 دلار، براي غذا 200 دلار و ... ازت مي گيرم.»

روش بهتر: شايد سخنراني كردن براي بچه او را ساكت كند، ولي مشكل را حل نمي كند. مشكل را با اين جواب حل كنيد: "چيزي شده؟ چون فكر مي كنم از اينكه اجازه ندادم هر كاري دلت ميخواد بكني ناراحتي؟ تو تقريباً اجازه داشتي هر كاري دلت مي خواد بكني." بدين ترتيب راه مكالمه باز مي شود.

6. "دوستت ندارم."

قطعاً هر مادري كه بچه را از انجام كار محبوبش بازمي دارد، اين جمله را شنيده است. مادري مي گفت: «وقتي از فرزندم خواستم كه كتاب داستانش را زمين بگذارد و اتاقش را مرتب كند، به من گفت: "ازت متنفرم!"» اين مادر مي گويد: «به او گفتم مي تواند امشب در رختخوابش بخوابد چون فردا مي خواهم برايش مادر جديدي پيدا كنم كه برود با او زندگي كند، ولي بدون اسباب بازي هايش!»

روش بهتر: كارشناسان متفق القول هستند كه نبايد اين موضوع را شخصي كرد. بچه ها وقتي نااميد يا عصباني مي شوند از اين حرف ها مي زنند. اين بدان معنا نيست كه شما والدين بدي هستيد. البته تحمل اينكه آنها به مهارت هاي مادري شما بي احترامي كنند آسان نيست، ولي درست نيست كه حرفي بزنيد كه فرزندتان فكر كند از اينكه از دستش خلاص شويد خوشحال مي شويد يا اينكه شما هم از او متنفر هستيد. چون بچه هاي زير 9 سال تفكر لفظي دارند و روانشناسي معكوس اين مسئله را درك نمي كنند و با اين جواب ممكن است اعتماد آنها را كاهش دهيد.

براي آنكه آرام بمانيد، سعي كنيد دليل واقعي حرف آنها را بفهميد: براي شان هروك 7 ساله از ويسكانسين، دليل واقعي، عصبانيت و خستگي بود. در راه برگشت از تمرين فوتبال، وقتي مادرش قبول نكرد برايش همبرگر بخرد، به او گفت: "دوستت ندارم! تو دوست من نيستي!" وقتي به خانه رسيدند همه چيز فراموش شده بود.

مادرش فهميد كه منظور پسرش از "دوستت ندارم" اين بود كه خيلي خسته است و اين موضوع به اين مادر كمك كرد كه ناراحت نشود. اگر ناراحت شديد سريعاً جواب ندهيد، صبر كنيد تا آرامتر شويد، بعد براي مثال بگوييد: "وقتي به من مي گويي از من متنفري، به احساساتم صدمه مي زني". معمولاً وقتي بچه آرام مي شود، پشيمان مي گردد.

او مي گويد كه درخواست هاي مادر جديد اخيراً از بين رفته اند. وقتي شب ها به اتاقش نمي رود كه شب بخير بگويد، فرزندش به او مي گويد: «تو به احساسات من لطمه مي زني.»

گاهي اوقات بهتر است كه به بچه ها بگوييم: "ببخشيد، متأسفم".

منبع:برترين ها

درمان وسواس فكري از طريق دارودرماني و روان درماني امكان پذير است. وسواس فكري، نوعي اختلال اضطراب است كه در آن فرد در يك چرخه‌ي تكراري و خسته كننده گرفتار مي‌شود و مدام خطري را احساس مي‌كند كه وجود ندارد. اين بيماري دلايل ژنتيكي، محيطي و عصبي دارد.

تصور كنيد كه مجبور باشيد ۵ بار پشت سرهم دست هايتان را بشوييد تا به اندازه‌ي كافي براي رفتن به رخت خواب احساس تميزي كنيد، يا چندين بار قبل از ترك خانه اجاق گاز را چك كنيد تا بالاخره قانع شويد كه واقعا خاموش است! زندگي خود را در حالي تصور كنيد كه غرق در تفكرات و تصاوير ناخواسته‌اي هستيد كه سلامت زندگي و روان شما را زير سوال مي‌برند. چه احساسي پيدا مي‌كنيد اگر ذهنتان با افكار وسواس گونه بمباران شود و شما را مجبور به اقدام كردن در راستاي آن‌ها كند؟ همه‌ي اين‌ها را در حالي در نظر بگيريد كه براي زندگي عادي و متعادل روزمره خود، براي شغل بهتر، براي رابطه‌اي آرامش بخش در تلاش هستيد. چه احساسي داريد؟ شايد شما كسي را بشناسيد كه اينگونه احساس مي‌كند يا شايد خودتان همچين چيزي را تجربه مي‌كنيد. اگر پاسخ بله است بايد بگوييم كه شما تنها نيستيد.

در صورتي كه مطالعه قسمت خاصي از اين مطلب مد نظر شماست، با انتخاب عناوين زير، به موضوع دلخواه خود برسيد:

وسواس فكري و رفتاري چيست؟

علائم وسواس فكري

درمان وسواس فكري

وسواس فكري و رفتاري چيست؟

اولين قدم در درمان وسواس فكري شناخت هرچه بهتر آن است. بنياد بين المللي OCD اين بيماري را نوعي اختلال اضطراب معرفي مي‌كند كه در آن فرد در يك چرخه فكري وسواس گونه (افكار ناخواسته، اعتراضي، احساساتي كه به شدت استرس زا هستند) و رفتار‌هاي اجباري (رفتار‌هايي كه از فرد سر ميزند تا از شر افكار وسواسي و اضطراب ناشي از آن‌ها خلاص شود) گرفتار مي‌شود.

زماني كه يك فرد به وسواس فكري مبتلا باشد، به نظر مي‌رسد كه سيستم هشدار در مغز وي، دچار مشكل مي‌شود و او خطري را مي‌بيند كه ممكن است اصلا وجود نداشته باشد. آن‌ها ممكن است افكار مزاحم يا غيرمنطقي را تجربه كنند و در اقداماتي اجباري و بسيار جدي در راستاي اين افكار گرفتار شوند تا احساس اضطرابشان را تسكين دهند و مطمئن شوند همه چيز درست پيش مي‌رود.

اولين قدم در درمان وسواس فكري شناخت هرچه بهتر آن است

علائم وسواس فكري

علائم و نشانه‌هاي وسواس فكري اضطراب گونه هستند. افكار ناخوشايند مي‌توانند مانند نگراني بسيار شديد درباره‌ي آلودگي ذهن فرد را درگير كنند؛ براي مثال «ميكروب‌هاي موجود روي اين دستگيره مي‌توانند به تمام آشپزخانه سرايت كنند. بايد فورا آن را تميز كنيد. شما بايد دوباره لباستان را هم بشوييد، چون با آن به دستگيره‌ي آلوده دست زديد». يا اينكه «آيا در خانه را باز گذاشتم؟ آيا پايم را روي چيزي در خيابان گذاشتم؟» و يا افكار ممكن است به شكل تصاوير آزار دهنده‌ي خشن، جنسي يا ترس از آسيب زدن به خودتان يا ديگران پديدار شوند؛ «اگر آن چاقو را بردارم و به كسي آسيب بزنم چه؟». يا نگراني‌هاي بيش از حد در رابطه با سلامتي: «اين زائده روي بازوي تو حتما سرطان است!» يا ممكن است شما را به دام كمال گرايي بيندازند؛ «همه چيز بايد كاملا منظم و متقارن روي ميز چيده شده و روميزي نبايد ذره‌اي چروك داشته باشد».

افراد مبتلا به وسواس فكري اغلب ترس مفرطي از احساس گناه و تعهد دارند. آن‌ها مدام نگران هستند و فكر مي‌كنند كار‌هاي خاصي بايد انجام دهند تا از خودشان و ديگران محافظت كنند. در مطالعه اخير دانشگاه واترلو، برندا چيانگ به اين نتيجه رسيد كه: «افراد مبتلا به وسواس فكري، 

همواره از احساس مسئوليت شديدي رنج مي‌برند... آن‌ها اغلب فكر مي‌كنند كه مسئول يك كار بد هستند، يا اگر موفق به انجام كاري نشوند بابت آسيب‌هاي ناشي از آن مسئولند.»

اين احساس زجر و گرفتاري در مبتلايان به وسواس فكري زماني تشديد مي‌شود كه آن‌ها «مجبور» به انجام كاري هستند. اين اجبار مي‌تواند ذهني يا فيزيكي باشد و يا در رفتار‌هايي مثل تميز كردن افراطي، بررسي‌هاي مداوم (مثلا چك كردن گاز براي چندين بار متوالي) و يا تكرار كاري نمود پيدا كند. فرد ممكن است در چرخه‌اي مثل شستن يك شي بار‌ها و بار‌ها يا شستن دست تا زماني كه ترك بردارد گير بيافتد. آن‌ها ممكن است بار‌ها به به خانه برگردند تا مطمئن شوند در‌ها قفل هستند، چراغ‌ها خاموش هستند و غيره. يا مثلا در شمارش، ضربه زدن و يا تكرار برخي اعمال به تعداد دفعات خاصي حساس باشند. اين اجبار در كار‌ها ممكن است ذهني باشند؛ مثلا تكرار پشت سرهم يك سري اطلاعات براي اينكه اطمينان حاصل شود چيزي كم و كسر نيست يا كسي در خطر نيست. يا آن‌ها ممكن است در ذهنشان تلاش كنند افكارشان را كنترل كنند و بخواند تصويري بد را با يك تصوير خوب جايگزين كنند يا اصرار داشته باشند تا عدد خاصي در ذهنشان بشمرند. 

اين علائم و نشانه‌ها انرژي فرد مبتلا را مي‌گيرند. آن‌ها ممكن است خودشان متوجه رفتار‌ها و فكر‌هاي غيرعادي خود بشوند، اما در اين چرخه گرفتار شده اند و هيچ راه فراري ندارند. اين افراد حتي ممكن است تلاش كنند وسواس خود را پنهان كنند كه اين خود باعث سخت‌تر شدن كار‌ها مي‌شود.

درمان وسواس فكري امكان پذير است

درمان وسواس فكري

فرد مبتلا به وسواس فكري يك سيستم هشدار دهنده در ذهن خود دارد كه او را از خطر‌هايي كه وجود خارجي ندارند مي‌ترساند، زماني كه شخص تسليم اجبار اين سيستم شود اوضاع خراب مي‌شود. وقتي كه او به اين آژير خطر توجه مي‌كند و پاسخ مي‌دهد، به مغز خود ياد مي‌دهد كه اين سيگنال‌ها مهم هستند. اما اگر در مقابل اين هشدار‌هاي دروغين بايستند، به طور موقف دچار اضطراب و نگراني تشديد شده مي‌شوند، اما اين آژير خطر ساكت مي‌شود. اينجاست كه مغز ديگر فكر نمي‌كند اين هشدار‌ها مهم هستند و كمتر آن‌ها را اعلام مي‌كند. درواقع فرد مبتلا به وسواس فكري بايد فكر خود را تغيير دهد و قدرت اين كار را دارد. 

براي انجام اين كار، اين بيماران بايد درمان درست را پيدا كنند. متاسفانه، زماني كه فرد مبتلا به دنبال راه‌هاي درمان وسواس فكري مي‌رود، فقدان آموزش و تخصص كافي در ميان پزشكان و روانشناسان گاهي به تشخيص اشتباه يا ناقص منجر مي‌شود. اما به هرحال خبر خوب اين است كه امروزه راه‌هاي بسيار خوب و ويژه‌اي براي درمان وسواس فكري وجود دارد. اين روش‌هاي درماني با متد‌هاي سنتي و گفتاري متفاوتند و قادر هستند زندگي اين افراد را به طور كامل تغيير دهند.

روش درماني مواجهه و بازداري از پاسخ ((Exposure Response Prevention Therapy (EPR)، يك روش درمان رفتاري-شناختي است كه در آن بيماران به طور مكرر در معرض خطرات ساختگي قرار مي‌دهند تا ترسشان را آزمايش كنند. براي مثال، يك بيمار كه از آلودگي «مي‌ترسد»، كف حمام خانه را لمس مي‌كند بدون آنكه دستهايش را بشويد. يا كسي كه مدام همه چيز را چندين بار چك مي‌كند، خانه را بدون هيچگونه بررسي ترك مي‌كند. هنگامي كه آن‌ها در معرض اين شرايط قرار مي‌گيرند، ياد مي‌گيرند كه اضطراب حاصل از افكار وسواس گونه خود را تحمل كنند و همزمان از درگير شدن در رفتار‌هاي وسواسي اجباري اجتناب مي‌كنند تا ناراحتي هايشان به مرور تسكين يابد.

شرايطي كه بيمار در معرض آن قرار مي‌گيرد، از لحاظ ميزان ترسناك بودن براي بيمار، رتبه بندي مي‌شوند و از كمتر به بيشتر به تدريج افزايش پيدا مي‌كند. اين روش درمان وسواس فكري تاكنون براي بسياري موثر بوده و زندگيشان را تحت تاثير قرار داده است.

همه‌ي افراد شايسته‌ي يك زندگي خوب هستند. همينطور كه بيشتر درباره‌ي وسواس فكري ياد مي‌گيريد، خوب است كه اين پيام اميد بخش را به كساني كه از اين بيماري وسواس رنج مي‌برد برسانيم و به آن‌ها بگوييم كه تنها نيستند و درمان وسواس فكري امكان پذير است. آن‌ها مي‌توانند زندگي بهتري داشته باشند و زندگيشان را پس بگيرند.

تا به حال مطالب زيادي درباره راه هاي درمان وسواس چاپ كرده ايد اما من نديده ام. به اطرافيان افراد وسواسي بگوييد چه كنند. مادري 45 ساله دارم كه به شدت وسواسي است. فقط چند دقيقه طول مي كشد تا دست هايش را بشويد. به تميزي خانه هم خيلي حساس است و اين باعث مي شود كه با من، دو برادرم و پدرم دعوا كند. قبول هم نمي كند كه وسواس دارد. ما بايد چه كار كنيم؟ 

مخاطب گرامي، اختلال وسواس فقط مشكل شخصي نيست و تاثير بسيار زيادي بر اعضاي خانواده و روابط شخصي فرد مي گذارد و همچنين همه اعضاي خانواده تحت تاثير اين مشكل قرار مي گيرند به خصوص زماني كه مادر خانواده درگير اين اختلال شود، فرزندان و ديگر اعضاي خانواده از شرايط به وجود آمده رنج بيشتري  مي برند. با اين حال و با توجه به توضيحات شما، جاي خوشحالي بسيار دارد كه علاقه مند به همكاري براي رفع اين مشكل هستيد زيرا زماني كه اعضاي خانواده اطلاعات كافي درباره اين اختلال پيچيده به دست آورند، مي توانند نقش كليدي در موفقيت درمان داشته باشند.

مادرتان را از اثرات وسواس اش مطلع كنيد

بهتر است در اولين قدم لحظاتي با مادرتان صحبت كنيد و او را از چگونگي اثرات وسواس اش در زندگي شما و ديگر اعضاي خانواده مطلع كنيد. احتمالا راه هايي كه تاكنون در تعامل با مادرتان به كار برده ايد، چندان كارساز نبوده است. البته تا حدودي طبيعي است و شما مي توانيد با فروتني در اين باره با مادرتان صحبت و اشتباه تان را قبول كنيد و به جاي فرار، به عنوان يك فرد موثر در راه درمان اين مشكل قدم برداريد.

اختلال وسواس را بشناسيد

به طور معمول فرد وسواسي از افكار و اعمال وسواسي خود احساس شرمندگي و سعي مي كند آن را از ديگران مخفي كند. زماني كه شما و مادرتان درك و شناخت بيشتري از وسواس پيدا كنيد، مادرتان علايم بيشتري را مطرح مي كند و اين آغاز كار است. به وي نشان دهيد كه سعي داريد وسواس را بفهميد و مي خواهيد با كمك هم شناخت بهتري در اين زمينه به دست آوريد.

اختلال وسواس را بشناسيد‎

از درمان نااميد نشويد

زماني كه با وجود اختلال شديد، فرد بيماري خود را انكار مي كند و نمي خواهد براي درمان كاري بكند، گرفتاري خود را عميق تر و گسترده تر مي كند و باعث ناراحتي كل اعضاي خانواده مي شود. در اين زمان اگر شما و ديگر اعضاي خانواده احساس نااميدي، افسردگي و درماندگي مي كنيد، كاملا طبيعي است اما بايد خودتان دست به كار شويد و براي حل مشكل تلاش كنيد.

از همه اعضاي خانواده كمك بگيريد

با تمامي اعضاي خانواده صحبت كنيد و براي مقابله با اين مشكل، در چارچوب يك گروه يك پارچه عمل كنيد. مي توانيد در اين زمينه از يك روان شناس يا مشاور كه در زمينه وسواس آگاهي دارد، كمك بگيريد تا درباره نحوه ارتباطات و چگونگي بهتر شدن كيفيت ارتباط در خانواده با هدف بهبود بيماري راهنمايي دريافت كنيد. توجه داشته باشيد كه در اين زمينه، كمك تمام اعضاي خانواده ضروري است و بايد همه اعضاي خانواده با روشي همدلانه  به مادر توضيح دهند كه چگونه رفتارهاي وسواسي اش، تك تك اعضاي خانواده را درگير و وضعيت را غير قابل تحمل كرده است. البته فراموش نكنيد كه مادرتان نيز از اين وضعيت در عذاب است و فراهم كردن هر نوع حمايت و راهنمايي و اطلاعات براي مقابله با وسواس كمك كننده خواهد بود. يكي از نكات مهم در اين زمينه كه لازم است با مادرتان مطرح كنيد اين است كه وسواس و رفتارهاي وسواسي غير قابل تحمل است نه خود فرد وسواسي.

انكار وسواس نيز علامتي از بيماري است

اگر مادرتان همچنان بيماريش را انكار مي كند، به او توضيح دهيد كه اين افكار نيز علامتي از بيماري است و به تاخير انداختن درمان آن روش درستي نيست. همچنين مي توانيد عواقب مراجعه نكردن به پزشك را براي وي توضيح دهيد و بيشتر از روش هاي انگيزشي استفاده كنيد. به طور مثال اين كه به دليل وسواس از چه كارها و اهدافي بازمانده يا چه كارهايي مي خواسته انجام دهد اما نتوانسته است.

منبع: khorasannews.com

حتما با بوي كافور آشنا هستيد، حتي اگر اسمش را ندانيد. كافور يكي از عناصري است كه به پماد ويكس، آن بوي تند را مي‌دهد. كافور، ماده‌ي جامد مومي شكل شفاف يا سفيدي است كه قابل اشتعال بوده و صمغ درخت كافور است.
 
قرنهاست كه از كافور در طب سنتي آسيا استفاده مي‌‌شود. كافور به شكل مكعب‌هايي معطر و يا عصاره‌ي درخت كافور موجود است. كافور خاصيت ضد عفوني كنندگي، بي‌حس كنندگي، ضد التهابي، تحريك كنندگي، ضد روماتيسمي، آنتي نورالژي، آنتي اسپاسموديك و آرامبخشي دارد. ضمنا كافور به عنوان يك ضد احتقان طبيعي عمل مي‌كند كه علت اصلي استفاده از آن در پزشكي نيز هست. كافور به دليل خواص فراواني كه براي سلامتي دارد، در بسياري از محصولات مراقبت از سلامتي كاربرد دارد.
 
 10 خاصيت شگفت انگيز كافور كه نمي‌دانستيد
 
1. درمان سرفه
كافور، درمان خوبي براي سرفه است. بوي تند كافور مي‌تواند سينه را صاف كرده و آبريزش بيني را متوقف كند. بسياري از پمادهاي ماليدني مربوط به سينه و گلو جهت درمان سرفه و سرما خوردگي حاوي كافور هستند، يعني در واقع كافور، يكي از عناصر اصلي در تركيب آنهاست. ۴ تا 5 قطره عصاره‌ي كافور را با يك قاشق غذاخوري روغن بادام تركيب كرده و آن را به آرامي و به مدت چند دقيقه به سينه‌تان بماليد. براي درمان سرفه‌هاي مزمن، استنشاق بخار كافور بسيار موثر است. چند قطره عصاره‌ي كافور را در كاسه‌اي آب جوش بريزيد و بخار آن را تنفس كنيد تا هم سينه دردتان خوب شود و هم سرفه‌هاي‌تان برطرف شود.

2. درمان آكنه
كافور براي درمان آكنه نيز مفيد است، آكنه‌هاي موجود روي پوست‌تان را پاكسازي كرده و جلوي التهاب‌هاي بعدي آكنه را مي‌گيرد.

خاصيت ضد التهابي كافور كمك مي‌كند التهاب و قرمزي پوست‌تان كاهش پيدا كند. يك فنجان روغن نارگيل بكر را در يك ظرف كه درپوش محكمي دارد و هوا به آن نفوذ نمي‌كند بريزيد، يك قاشق چايخوري عصاره‌ي كافور به آن اضافه كرده و خوب تركيب كنيد. بعد از شستن صورت، آن را خشك كرده و مقداري از تركيب را روي آكنه بزنيد. 5 دقيقه ماساژ دهيد و بگذاريد در طول شب بماند. صبح روز بعد، با آب ولرم و يك شوينده‌ي ملايم صورت را بشوييد. اين كار را هر روز انجام دهيد.

3. برطرف كردن گرفتگي بيني
كافور به عنوان يك ضد احتقان طبيعي عمل كرده و گرفتگي بيني را فورا برطرف مي‌كند، در نتيجه تنفس راحت‌تر شده و احساس راحتي خواهيد كرد.

مقدار كمي روغن كافور را با يك قاشق غذاخوري روغن خردل گرم مخلوط كنيد و قبل از خواب، آن را به آرامي روي سينه، پشت و گلو بماليد تا تنفس‌تان راحت‌تر شده و بهتر بخوابيد. مي‌توانيد از كرم‌هاي كافور كه در داروخانه‌ها فروخته مي‌شود نيز استفاده كنيد.

4. درمان تب خال
تب خال يا تاول تب، بسيار شايع و واگيردار بوده و باعث درد و ناراحتي زيادي مي‌شود. براي درمان تب خال، كافور را امتحان كنيد. كافور براي تسكين موقت درد و التهاب تاول، بي‌خطر و موثر است زيرا خواص ضد درد و ضد التهابي دارد.

عصاره‌ي كافور، حالت خنك كنندگي دارد كه به تسكين و درمان تب خال كمك مي‌كند. 2 تا 3 قطره عصاره‌ي كافور را با يك قاشق غذاخوري روغن نارگيل بكر تركيب كنيد و با استفاده از پد تخي، آن را روي تب خال بزنيد. اين كار را روزي 3 تا 4 بار انجام دهيد.

5. نابود كردن شپش سر
كافور همراه با روغن نارگيل، يك راه بسيار عالي براي رها شدن از شر شپش سر است.

روغن نارگيل، شپش‌ها را خفه مي‌كند و كافور هم به دليل خاصيت ضد انگلي كه دارد، آنها را نابود مي‌كند. يك قاشق غذاخوري كافور خرد شده را با 2 قاشق غذاخوري روغن نارگيل مخلوط كنيد و آن را به موها بماليد، مخصوصا به پوست سر و ريشه‌‌ي مو. يك كلاه دوش روي سر گذاشته و بگذاريد در طول شب بماند. روز بعد با شامپو بشوييد. اين كار را 2 تا 3 بار در هفته و به مدت يك ماه انجام دهيد.
 
6. تسكين دردهاي عضلاني
درد عضلاني شما از هر نوعي كه باشد، كافور براي درمان آن بسيار سودمند است چون ويژگي ضد التهابي دارد. ماساژ دادن قسمت دردناك با عصاره‌ي كافور به بهبود جريان خون كمك كرده و از سفتي عضلات مي‌كاهد در نتيجه دردتان زوتر التيام پيدا خواهد كرد.

5 تا 6 قطره عصاره‌ي كافور را با 1 تا 2 قاشق غذاخوري روغن زيتون تركيب كرده و با آن، ناحيه‌ي مورد نظر را ماساژ بدهيد. اين كار را روزي يك يا دو بار انجام دهيد.

هشدار: اگر ماساژ دادن باعث تشديد دردتان شد، ديگر ادامه ندهيد و با پزشك‌تان مشورت كنيد. 

خاصيت ضد التهابي كافور كمك مي‌كند التهاب و قرمزي پوست‌تان كاهش پيدا كند

 
7. نرم كردن ترك پاشنه
اگر ترك‌هاي پاشنه‌ پاي‌تان ناراحت‌تان مي‌كند، كافور راهكار خانگي خوبي براي برطرف كردن آن است. كافور كمك مي‌كند درد ناشي از ترك تسكين پيدا كرده و فرايند التيام تسريع شود. يك تكه كافور را با آب گرم مخلوط كنيد و پاهاي خود را 10 دقيقه در آن بگذاريد. پاهاي‌تان را با سنگ پا بسابيد، آبكشي كرده و خشك كنيد. كمي ويكس به پاشنه‌هاي‌تان بزنيد و جوراب‌هاي تميز بپوشيد و بخوابيد. اين كار را هر شب انجام دهيد.

8. درمان ميخچه
وجود يك ميخچه در پا مي‌‌تواند هنگام راه رفتن يا ايستادن ناراحتي زيادي ايجاد كند. براي كاهش اين مشكل مي‌توانيد كافور را امتحان كنيد.

كافور يك ضد عفوني كننده‌ي قوي است كه به درمان ميخچه كمك مي‌كند. روغن كافور فورا به داخل پوست نفوذ كرده و درمان را تسريع مي‌كند. يك چهارم فنجام روغن نارگيل بكر را در مايكرويو گرم كنيد. يك قاشق غذاخوري روغن تربانتين و ۲ قاشق غذاخوري روغن كافور را به آن اضافه كرده و خوب مخلوط كنيد، اجازه دهيد اين كرِم خانگي خنك شود. سپس پاهاي‌تان را 5 دقيقه در آب گرم گذاشته و سپس كاملا خشك كنيد و از تركيبي كه تهيه كرده‌ايد روي ميخچه‌تان بزنيد. اين كار را روزي ۲ تا ۳ بار انجام دهيد.

9. دفع كردن و نابود كردن حشرات و پشه‌ها
روغن كافور به عنوان يك حشره كُش طبيعي عمل مي‌كند كه علنش هم بوي بسيار تند كافور و ساير ويژگي‌هاي آن است. مي‌توانيد از كافور براي دور كردن پشه‌ها و ساير حشرات استفاده كنيد. يك دوم فنجان آب گرم را در يك بطري اسپري تميز بريزيد. 20 قطره روغن كافور به آن اضافه كرده و خوب بطري را تكان دهيد. اين محلول را در جاهايي كه پشه يا حشره ديديد اسپري كنيد.

10. تسكين سندرم پاي بيقرار
آنهايي كه از سندرم پاي بيقرار رنج مي‌برند با احساس ناخوشايند اين بيماري در پاها، مخصوصا هنگام خواب آشنا هستند. براي كاهش احساس ناراحتي و كمك به خواب بهتر مي‌توانيد از كافور استفاده كنيد. خاصيت درمانگر و ضد اسپاسمي كافور به تسكين التهاب و كاهش علائم سندرم پاي بيقرار كمك مي‌كند. كمي روغن كافور را در روغن زيتون گرم بريزيد و تمام قسمت‌هاي پاهاي‌تان را به مدت 5 تا 10 دقيقه با آن ماساژ دهيد. اين كار را هر شب قبل از رفتن به رختخواب انجام دهيد. همچنين مي‌توانيد از كرم كافور هم به اين صورت استفاده كنيد.

چند نكته
هميشه قبل از استفاده از كافور، آن را با روغن ديگري تركيب كنيد و سپس به پوست‌تان بزنيد چون بسيار قوي بوده و اگر مستقيما به پوست بخورد ممكن است ايجاد حساسيت كند. دوز مناسب براي مصرف خوراكي كافور، 125 تا 375 ميلي گرم در روز است. براي تعيين دوز مناسب خودتان با پزشك مشورت كنيد

 آگاو، گياهي است معمولا بدون ساقه با برگ هاي ريشه اي

نام هاي ديگر:صباره، الصبرالامريكي، كوواربوتي

مشخصات: گياهي است از خانواده Amaryllidaceae، گونه هاي متعدد و مختلفي دارد. گياهي است معمولا بدون ساقه ،برگ هاي آن ريشه اي و به طور گروهي مستقيما از ريشه خارج مي شوند، برگهاي بزرگ،پهن،دراز به طول تقريبا دو متر،ضخيم،گوشتي،زير برگ ها محدب و برآمده و روي برگها مقعر به رنگ سبز خاكستري. كناره برگها داراي تيغ هاي تيز و خيلي محكم و زرد مايل به سبز متعدد در اطراف محور شاخه گل دهنده كه از وسط برگها بيرون مي آيد قرار دارند.

طول محور گلها در بعضي گونه ها به ۸-۹ متر مي رسد، آرايش گل هاي آنس از چندين سال (شايد پس از ۳۰-۴۰) سال ظاهر مي شود،سابقا معتقد بودند كه در برخي گونه ها پس از يك قرن است و در مناطق گرم آسيا و آمريكا انتشار دارد.در ايران گونه اي از آن به طور وحشي در بلوچستان در باغ هاي نصيرآباد مي رويد و در باغباني نيز به عنوان گياه زينتي پرورش داده مي شود.

خواص درماني :
۱- اگر مغز گياه خورده شود،تب را قطع مي كند.

۲- مغز آن را ضماد كنيد،براي التيام دادن زخم نافع است.

۳- ضماد شيره تازه آن براي تسكين درد دندان و رفع نارحتي چشم مفيد است.

برگ آگاو
تركيب شيميايي:
ماده هكوژنين، استروئيد ساپوژنين، هكوژنين، ساپوناز، سيزال

خواص درماني :
شيره تازه آن را بگيريد و بنوشيد،ملين ،مدر و قاعده آور است،در موارد كمبود ويتامين C در بدن داروي مفيدي است.

ريشه آگاو
تركيب شيميايي:
نوعي قند به  نام  آگاوژ، ساپونين، رزين

خواص درماني :
آب دم كرده آن را بنوشيد،مدر ،معرق و ضدعفوني كننده است.

برخي از مزاياي باور نكردني روغن مورينگا مانند توانايي آن در كاهش استرس اكسيداتيو، از بين بردن التهاب، مرطوب كردن و پوست، محافظت از سيستم ايمني بدن، كاهش فشار خون، سم زدايي بدن، كاهش سرعت روند پيري، افزايش سرعت بهبودي و ترميم، مبارزه با شوره سر، خواص ضد سرطان و كاهش قند خون مي باشند.

روغن مورينگا چيست؟

روغن مورينگا متعلق به يك درخت بومي در هند، بنگلادش و افغانستان مي باشد كه معمولا به عنوان درخت چوب طبل شناخته مي شود. اين درخت در بعضي از مناطق جهان از اهميت ويژه اي برخوردار است. با توجه به اثرات قابل ملاحظه مورينگا در سلامت بدن، به طور جهاني در دسترس است.

فوايد مورينگا
درخت مورينگا داراي پوست، برگ، ميوه و دانه است كه مي تواند براي طب سنتي استفاده شود، گرچه عصاره هاي ريشه مي توانند سمي باشند. روغن مورينگا به طور معمول از طريق يك فرايند سرد و يا استخراج حلال به دست مي آيد.

اين كار به شما اجازه مي دهد تا به منبع غني از مواد مغذي موجود در دانه ها دسترسي پيدا كنيد كه شامل ويتامين C، ويتامين B و انواع مختلفي از چربي هاي غير اشباع، از جمله مقدار بسيار بالاي اسيد اولئيك و اسيد بئنيك است.

خواص ضد سرطان
همانطور كه قبلا ذكر شد، اين روغن حاوي مقادير زيادي آنتي اكسيدان ها است كه با راديكال هاي آزاد مبارزه مي كند و موجب جلوگيري از تشكيل سلول هاي سرطاني مي شود.

بتاكاروتن و ويتامين C دو نمونه از تركيبات آن هستند. اما اين گياه همچنين داراي آنتي اكسيدان هاي قدرتمندي مانند اسيد كلروژنيك و كورستين است.

آنها از طريق خنثي كردن فعاليت هاي راديكال آزاد در بدن شما عمل مي كنند. خواص ضد سرطان اين گياه به جلوگيري از رشد تومور و رشد سلول هاي سرطاني كمك مي كند.

درخت مورينگا داراي پوست، برگ، ميوه و دانه است كه مي تواند براي طب سنتي استفاده شود

 
قند خون پايين
اگر شما ديابت داريد و نمي توانيد سطح قند خون خود را كنترل كنيد، روغن مورينگا مي تواند راه طبيعي براي مديريت ديابت باشد. اگر سطح قند خون خود را براي مدت طولاني كنترل نكنيد، مي تواند خطر بسياري از انواع بيماري ها از قبيل بيماري هاي قلبي را افزايش مي دهيد.

بسياري از مطالعات نشان مي دهد كه استفاده از گياه مورينگا در كاهش سطح قند خون نتايج مثبتي دارد. بر اساس يك مطالعه ۳۰ زن كه ۷ گرم پودر برگ را روزانه به مدت ۳ ماه دريافت كردند، سطح قند خون آنها به ميزان ۱۳/۵ درصد كاهش يافت.

مرطوب كننده پوست
روغن مورينگا داراي ويژگي هاي مرطوب كنندگي و نرم كنندگي پوست است و مي تواند به حفظ رطوبت پوست و جلوگيري از التهاب و پوسته پوسته شدن آن كمك كند.

اين روغن همچنين يك ماده پاك كننده است كه به لطف طبيعت ضد باكتريايي آن، به محافظت از پوست در مقابل مواد زيست محيطي و مواد آلرژيك و باكتري هاي بيماري زا مي پردازد. اسيدبئنيك در اين روغن كليد محافظت از پوست است.

افزايش سرعت ترميم و بهبودي
بسياري از مردم زماني كه دچار كم خوني، زخم، كبودي يا سايش مي شوند از روغن مورينگا استفاده مي كنند. اين مي تواند جريان خون را در منطقه تحريك كند، و همچنين از زخم در برابر عفونت محافظت كند.

اين روغن همچنين مي تواند با هر گونه عفونت قارچي و آكنه زخم هاي باز، كه به راحتي مي تواند توسط گرد و غبار، گرما و روغن تشديد شود، مقابله كند.

كاهش فشار خون
يكي از بهترين جنبه هاي اسيد چرب امگا -۹ (اسيد اولئيك) اين است كه مي تواند تاثير مثبتي بر فشار خون داشته باشد. در واقع، با تحريك گردش خون و كاهش سطح كلسترول، اين روغن مي تواند سلامت قلب را به طور عمده افزايش دهد و خطر ابتلا به آترواسكلروز، حملات قلبي و سكته مغزي را كاهش مي دهد.

با اين حال، اسيد بئنيك يك چربي اشباع است كه مي تواند به سيستم قلبي عروقي آسيب برساند. استفاده از اين روغن بايد در حد اعتدال باشد.

 

روغن مورينگا مي تواند راه طبيعي براي مديريت ديابت باشد

  
عوارض جانبي روغن مورينگا
عوارض جانبي استفاده از روغن مورينگا محدود هستند، اما ممكن است شامل سوزش پوستي، مشكلات قلبي عروقي و مشكلات معده باشد. زنان باردار نيز بايد قبل از استفاده از اين روغن با پزشك خود مشورت كنند.

فشار خون
ميدانيم كه اسيد چرب امگا -۹ مي تواند فشار خون را پايين بياورد، اين چيز خوبي است مگر اينكه قبلا داروهاي كاهش فشار خون را مصرف كرده باشيد. در اين صورت مصرف اين گياه مي تواند منجر به افت شديد فشارخون شود.

مشكلات معده
مصرف روغن مورينگا در مقادير كم و متوسط ​​بي خطر مي باشد، اما استفاده بيش از حد آن مي تواند باعث التهاب مجاري روده يا ناراحتي معده از جمله تهوع، استفراغ، نفخ، گرفتگي يا اسهال شود.

مسائل پوست
همانند اكثر روغن ها، استفاده موضعي مي تواند باعث التهاب يا تحريك پوست، قرمزي يا خارش آن شود. يك مقدار كوچك را در ناحيه داخلي آرنج تست كنيد و سپس ۳-۴ ساعت منتظر بمانيد تا واكنش منفي رخ ندهد.

پي بردن به هوش كودك از روي نقاشي 
نقاشي كردن يكي از سرگرمي هاي قديمي و مورد علاقه ي كودكان مي باشد. نقاشي كردن و ظرفيت باز توليد اشكال تنها مختص انسان بوده و مانند نوشتن، نشانگر توانايي شناختي انسان و ذهنيت اوست. توانايي كودك براي كشيدن يك نقاشي حاصل توانايي هاي ديگري مانند ديدن و نگه داشتن درست مداد در دست او مي باشد.

چنين به نظر مي رسد كه توانايي نقاشي كودكان حاصل عوامل ژنتيكي و عوامل محيطي باشد ولي توانايي نقاشي كودك مي تواند يكي از نشانه هاي شاخص هوش در بزرگسالي او باشد. براساس تحقيقات انجام شده كودكان با نمرات بالاتر در آزمون نقاشي از سطح هوشي بالاتري برخوردارند. بر اساس نتايج حاصل از تحقيقات محققان روي بيش از 700 جفت دوقلوي همسان و غير همسان، مشخص شد كه ژن ها تقش مهمي در توانايي نقاشي كودك و هوش فرد در آينده داشته و از روي نقاشي يك كودك 4 ساله مي توان تا 10 سال آينده ي زندگي او را پيش بيني كرد.

ويژگي هاي نقاشي كودك
همان طور كه مي دانيم، از ديدگاه روانشناسان نقاشي مي تواند منبع ارزشمندي براي شناخت كودك و پي بردن به درون او باشد. نقاشي كودك بازتاب دنياي درون او و نشانگر جهان بيني او نسبت به زندگي است و همچنين نشانگر ميزان استحكام او و خانواده و موقعيت و نقش او در خانواده و روابط كودك با ديگر اعضاي آن مي باشد.

نقاشي ميزان اعتماد به نفس او را به خوبي نشان داده و نوع رفتار اعضاي خانواده و فرهنگ آنان را بازگو مي كند. نقاشي كودك و حتي خط خطي كردن هاي او معني دار بوده و مي تواند ميزان خلاقيت او را آشكار كند.

نقاشي هاي كودكان با يكديگر تفاوت هاي بسياري دارند و لزوما يك نقاشي عالي دوران كودكي نشانگر استعداد بالاي هنري كودك در آينده نمي باشد. لازم است كودك را به نقاشي كردن تشويق كرده و او را كاملا آزاد بگذاريم و اجازه دهيم كه كودك در پايان نقاشي به راحتي در مورد آن با ما حرف بزند.

نقاشي براي كودكان وسيله اي براي افزايش كيفيت رشد روحي، عاطفي و فكري  است

مفهوم رنگ ها در نقاشي كودك
استفاده از رنگ ها در نقاشي كودك بسيار حائز اهميت بوده و به ما در شناخت روحيات و دنياي درون كودك كمك بسياري مي كند. روانشناسان براين باورند كه در هر جزء از نقاشي كودكان مانند رنگها و خطوط و اندازه ها معني و مفهوم خاصي نهفته است. مفهوم هر يك از رنگها به قرار زير است:
سياه و سفيد: بيانگر ترس، اضطراب، نااميدي و غم مي باشد.

قهوه اي: نشانگر مقابله در برابر فشار والدين براي نظافت است.

بنفش: بيانگر تمايل به چيزهاي مخالف و گاهي اضطراب است.

آبي: نشانگر درونگرايي كودك و و رنگ صلح و ارامش و تسليم است.

سبز: رنگ طبيعت بوده و نياز به جلب توجه و تمايل كودك به برقراري ارتباط با ديگران را نشان مي دهد.

قرمز: رنگ انرژي اور و نشانگر برونگرايي كودك است.

زرد: رنگ شادي و نشانگر خوش بيني كودك و تمايل او به مشاركت با ديگران است

صورتي: رنگ صلح و تمايل به برقراري تعادل در زندگي و روابط را داراست.

خاكستري: رنگ خنثي بوده و در نقاشي كودك معني خاصي ندارد.

نقاشي براي كودكان وسيله اي براي افزايش كيفيت رشد روحي، عاطفي و فكري آنان بوده و  توقعي به كشيدن يك نقاشي عالي از كودك نيست. نقاشي هنري اكتسابي است كه با اموزش خوب و محيط مناسب و توجه و تشويق و تمجيد والدين آموخته شده و نياز به استعداد خاصي ندارد.

همه ي نقاشي ها داراي محتوا يا همان موضوع و عمق يا مفهوم گرفته شده از نقاشي هستند و به همين دليل است كه روانپزشكان اطفال از نقاشي كودكان به عنوان يك تست تشخيصي استفاده مي كنند. شرايط و امكانات هر كودك نيز براي تفسير نقاشي او بايد در نظر گرفته شود. بازي و نقاشي تا قبل از سن 7 سالگي بايد آزادانه و به دور از هر آموزشي باشد. بهتر است موضوعي كه براي نقاشي به كودك مي دهيم كلي و ملموس باشد تا او بتواند راحت تر به ابراز احساسات و هيجاناتش بپردازد.

بچه ها معمولا در سن 1 سالگي تنها با قلم به كاغذ ضربه زده و از 18 تا 20 ماهگي شروع به كشيدن خط مي كنند. كودك در سن 3 سالگي با ترسيم تصاوير، سعي در بروز حساسات دروني خود دارد.اين مرحله آغاز حركت ترسيمي و تقليد از موقعيت هاست. در سن 5 و 6 سالگي به بعد، توجه و قدرت كودك بيشتر شده و مي تواند بر حسب علاقه ي خود تنها چيزهاي مهم زندگيش را به تصوير درآورد. اين مرحله ي توجه به الگو و نسخه پردازي از شكل هاي هندسي مي باشد. از اين مرحله به بعد، نقاشي كودك يك تست شخصيتي است كه مي توان بر اساس قوانين فرافكني به تفسير آن پرداخت.

نقاشي كودك نوعي بازي است كه كودك از طريق آن با استفاده از يك كاغذ و قلم با دنياي واقعيت ها ارتباط برقرار مي كند. جزئيات در نقاشي كودك نشانه ي هوش او بوده و بچه هايي كه جزئيات را بهتر مي كشند باهوش تر هستند. بچه هاي باهوش براي كشيدن يك ادم، تمام اعضاي بدن را با دقت فراوان رسم مي كنند. پس نقاشي كودك مي تواند شاخصي براي هوش بزرگسالي او باشد.

تربيت فرزندان خوب همواره يكي از دغدغه‌هاي پدرها و مادرهاست. والدين تلاش مي‌كنند مهارت‌هاي زندگي و آداب معاشرت را به فرزندان خود ياد بدهند، نظم و مسئوليت پذيري كودكان خود را تقويت كنند و افراد مفيدي به جامعه تحويل بدهند. اما آيا سن والدين در مهارت‌هاي اجتماعي و فردي كودكان تأثير دارد؟ شايد شما هم شنيده‌ايد كه مي‌گويند: «والدين جوان انرژي و حوصله‌ي بيشتري براي سروكله‌زدن با بچه‌هايشان دارند ولي والديني كه اختلاف سني بيشتري با فرزندان خود دارند، از تجربه و امكانات بيشتري براي تربيت فرزندان برخوردارند.»

شما چه فكر مي‌كنيد؟ آيا واقعا سن والدين در تربيت فرزندان تأثيرگذار است؟ آيا بايد فاصله‌ي سني مناسب و مشخصي ميان فرزندان و والدين وجود داشته باشد؟

شرايط زندگي‌هاي امروزي باعث شده است خانواده‌ها كوچك‌تر و سن فرزندآوري بيشتر از گذشته‌ها شود. ميانگين سن والديني كه اولين فرزندشان را به دنيا مي‌آورند، بالا رفته است. شايد در ظاهر اين موضوع چندان مهم به نظر نرسد اما در واقع، «سن» در سلامت فرزندان و والدين نقش بسيار مهمي بازي مي‌كند. به همين دليل است كه مسائل مربوط به سن فرزندآوري، مورد توجه پزشكان و محققان اجتماعي قرار گرفته است.

بارداري در سنين بالا چه پيامدهايي براي كودكان خواهد داشت؟

علي‌رغم حساسيت‌هايي كه براي بارداري در سنين پايين وجود دارد، تحقيقات نشان مي‌دهند بارداري در سنين بالا نيز موجب بروز مشكلات عصب‌شناختي در نوزادان مي‌شود. براساس يكي از پژوهش‌هايي كه اخيرا در آمريكا صورت گرفته است، پدراني كه در سنين بالا صاحب فرزند مي‌شوند، فرزنداني خواهند داشت كه در دوران رشد و كودكي با نقص‌هاي نامحسوسي در زمينه‌هاي عصب‌شناختي روبه‌رو خواهند بود.

در اين تحقيق ۵۶ هزار كودك ۸ ماهه، ۴ ساله و ۷ ساله مورد آزمايش‌هايي در زمينه‌‌ي توانايي‌هاي عصب‌شناختي قرار گرفتند. در اين آزمايش‌ها توانايي‌هايي مانند قدرت استدلال، حافظه، تمركز در يادگيري، ادراك، صحبت كردن، خواندن و برخي مهارت‌هاي حركتي مورد توجه قرار گرفتند.

در اين پژوهش، كودكاني كه پدران مُسن‌تري داشتند، در تمام آزمايش‌ها به‌جز آزمايش‌هاي مربوط به مهارت‌هاي حركتي، نمرات كمتري به‌دست آوردند. در واقع بالا بودن سن پدران، رابطه‌ي معكوسي با توانايي‌هاي شناختي فرزندان دارد. نكته‌ي جالب اين بود كودكاني كه مادران مُسن‌تري داشتند، از امتيازات بالاتري در زمينه‌ي مهارت‌هاي شناختي برخوردار بودند.

اين افسانه كه مردان در سنين پيري نيز به‌خوبي توانايي فرزندآوري دارند و عواقب خاصي فرزندان‌شان را تهديد نخواهد كرد، با تحقيقات امروزي كم‌كم نقض مي‌شود و زير سؤال مي‌رود. ساير تحقيقات نيز نشان مي‌دهند بالا بودن سن پدران در افزايش آمار بيماري اوتيسم در كودكان نقش دارد. علي‌رغم تأثير سن والدين در سلامت فرزندان و با وجود گستردگي اين موضوع در جوامع امروزي، پزشكان اين مسئله را نگران‌كننده نمي‌‌دانند.

بارداري مادران در سنين بالاتر موجب نارسايي‌هايي در هنگام تولد، وزن كم نوزاد و همچنين زايمان زودرس مي‌شود. اما نارسايي‌ها و نواقص تنها به مادران مُسن‌تر محدود نمي‌شود. بسياري از تحقيقات نشان مي‌دهند كه مادران خيلي جوان نيز مشكلاتي را به فرزندان خود تحميل مي‌كنند. تحقيقات گسترده نشان مي‌دهند كه بارداري در سنين زير ۲۵ سال باعث مشكلات بدتري در زمينه‌ي سلامت نوزادان مي‌شود و مشكلاتي در زمينه‌ي قد نوزادان، چاقي مفرط، سلامت عمومي و ساير مشكلات را به همراه مي‌آورد.

بررسي نقش سن والدين در تربيت فرزندان از بُعد روان‌شناسي

اثرات بيولوژيكي بارداري و فرزندآوري در سنين بالا يا پايين تا حدود زيادي مشخص است، اما اثرات رواني اين مسئله چگونه بروز مي‌كند؟

با وجود تفاوت‌هاي زيادي كه ميان مادران با سنين مختلف وجود دارد، نمي‌توان تفاوت زيادي در زمينه‌ي ابعاد روان‌شناسي ميان آنها قائل شد. حتي اين نكته نيز عنوان مي‌شود كه مادران در سنين بالاتر معمولا داراي درآمد بيشتر و تحصيلات بهتري هستند، در دوران بارداري رفتارهايشان را بيشتر تحت كنترل دارند و با خطرات كمتري روبه‌رو مي‌شوند. درهرحال، سن‌وسال اثرات احتمالي و بالقوه‌اي بر سلامت والدين و فرزندان دارد. براي مثال، مادراني كه در اواخر سنين نوجواني و اوايل سنين جواني يعني سال‌هاي ابتدايي دهه‌ي سوم (۲۰ سالگي به بعد) باردار مي‌شوند، بيشتر با خطر مرگ‌ومير مواجه هستند. يا بارداري در سنين ۲۲ و ۲۳ سالگي، اثرات نامناسب و خطرناكي بر سلامت افراد در سال‌هاي بعدي زندگي مي‌گذارد. بچه‌دار شدن در سنين پايين امكان ابتلا به افسردگي را نيز افزايش مي‌دهد. برخي پژوهش‌ها نشان مي‌دهند كه ۲۸ تا ۴۸ درصد از مادران جوان، از افسردگي رنج مي‌برند.

تحقيقات مختلف درباره‌ي سلامت رواني والديني كه در سنين بالاتر اقدام به فرزندآوري مي‌كنند، نتايج گوناگوني نشان مي‌دهند. برخي مطالعات از تأثيرات نامناسب بارداري در سن بالا بر سلامت جسمي مادران سخن مي‌گويند و برخي ديگر از افسردگي مادراني صحبت مي‌كنند كه در سنين بالاي ۳۵ سال باردار مي‌شوند.

از سوي ديگر، بارداري در سنين بالاتر به زنان فرصت تحصيل در مقاطع بالاتر و دستيابي به امنيت مالي مي‌دهد. يافته‌هاي پژوهش‌ها درباره‌ي تأثير سن بر بارداري تا حدودي ضد‌ونقيض است. مثلا علي‌رغم شرايط عمومي مطلوبي كه مادران باردار در سنين بالاتر مي‌توانند داشته باشند، در معرض مشكلاتي نظير پره‌اكلامپسي، فشار خون بالا در بارداري و ديابت هستند. اين مشكلات مي‌توانند در تمام عمر آنها را تحت تأثير قرار بدهند. (پره‌اكلامپسي يكي از عوارض دوران بارداري است كه تنها راه درمان آن، خارج كردن جنين و پايان دادن به حاملگي است.)

والدين چه مي‌گويند؟

فارغ از تأثيرات زيست‌شناسيِ فرزندآوري در سنين بالاتر، شيوه‌ي تربيت نيز در اين سنين متفاوت خواهد بود. مثلا بعضي از تحقيقات نشان مي‌دهد كه والدين بالاي ۴۰ سال معتقدند بهترين سن براي بچه‌دارشدن، حداقل ۵ تا ۱۰ سال زودتر از سن فعلي آنهاست. تعداد ديگري از والدين با سن‌وسالي مشابه، مزاياي فرزندآوري در اين سنين را بسيار زياد مي‌دانند.

در پژوهشي، ۸۰ درصد از مادران و ۷۰ درصد از پدران معتقد بودند بهترين سن فرزندآوري، دهه‌ي ۳۰ زندگي است. (البته اين تحقيق چندان گسترده نبود و طيف وسيعي از افراد را شامل نمي‌شد. براي كسب نتايج دقيق‌تر، به تحقيقات گسترده‌تري نياز است.)

يكي از دلايلي كه والدين را از فرزندآوري در سن بالا راضي نگه مي‌دارد، ثبات و آمادگي آنها از لحاظ عاطفي است. افراد در سنين بالاتر از اعتماد به نفس بيشتري برخوردارند، انعطاف‌پذيري بيشتري دارند و خودآگاهي بهتري نسبت به خود پيدا كرده‌اند. ضمن اينكه بر خود تسلط بيشتري دارند، از توانايي مالي بهتري براي حمايت فرزندان برخوردار هستند و در برقراري ارتباط با فرزندشان بهتر عمل مي‌كنند.

مثلا يكي از پدراني كه در مطالعاتِ مربوط به تأثير سن والدين بر فرزندان شركت داشت، معتقد بود كه اكنون و در اين سن، نسبت به ۲۰ سال گذشته، خودش را بهتر مي‌شناسد و راحت‌تر مي‌تواند با فرزندش ارتباط برقرار كند، اكنون مي‌داند كه چگونه از فرزندش حمايت كند و مشوق او باشد.

ساير مزايايي كه والدين مُسن‌تر عنوان مي‌كنند، موفقيت شغلي، امنيت مالي، ارتباطات مستحكم اجتماعي، محيط كاري منعطف و داشتن وقتِ بيشتر هستند. البته اين موارد به معناي كامل و بي‌نقص بودن شرايط والدين مُسن‌تر نيست. نبايد فراموش كرد كه تعدادي از اين والدين معتقدند بهتر بود در دهه‌ي سي‌اُم زندگي‌شان اقدام به بچه‌دار شدن مي‌كردند. اما چرا؟

۱. انرژي بيشتر

يكي از رايج‌ترين مشكلاتي كه والدين مُسن‌تر از آن حرف مي‌زنند، عدم وجود انرژي كافي براي همراهي با فرزندان كوچك است. والدين مُسن شايد به‌اندازه‌ي والدين جوان، براي همراهي با تحركات و فعاليت‌هاي پُرجنب‌وجوش فرزندان خود، انرژي نداشته باشند.

۲. باروري و طول عمر

يكي ديگر از نگراني‌هاي والدين مُسن به توانايي باروري بازمي‌گردد. اين افراد معمولا نگران توانايي باروري خود در اين سنين هستند و اينكه شايد نتوانند بچه‌هاي بيشتري داشته باشند. علاوه بر اين، اختلاف سن زياد ميان والدين و فرزندان، پدرها و مادرها را از بابت مرگ و تنها ماندن فرزند كمي نگران مي‌كند.

۳. ثبات مالي و عاطفي

در ميان همه‌ي افرادي كه در مطالعات مختلف شركت مي‌كنند، معمولا تعداد زيادي از افراد دهه‌ي سي‌اُم زندگي را بهترين زمان براي فرزندآوري تلقي مي‌كنند. زيرا در اين دهه از زندگي، والدين ثبات مالي و عاطفي بهتري دارند، مشكلاتي نظير كمبود انرژي لازم براي همراهي فرزند، مشكلات باروري و درنتيجه تعداد فرزندان كمتر، دل‌نگراني بابت اختلاف سني، تنها ماندن فرزندان و … ديگر وجود ندارد.

تأثير سن والدين بر رفتار فرزندان

نتايج مطالعه‌اي كه در سال ۲۰۱۷ در نشريه‌ي آكادمي روان‌پزشكي كودكان و نوجوانان آمريكا چاپ شد، به بررسي تأثيرات سن والدين بر ۱۵ هزار جفت دوقلو پرداخته بود. در اين پژوهش الگوهاي رشدِ مرتبط با رهبري، همكاري و مهارت‌هاي اجتماعي دوقلوها مورد توجه قرار گرفتند. علاوه بر سن والدين، عوامل ژنتيكي و محيطي نيز در اين تحقيق بررسي شدند.

نتايج نشان مي‌داد كه سن پدران منجر به بروز تفاوت‌هايي در رشد اجتماعي فرزندان‌شان شده است. بچه‌هايي كه پدران‌شان زير ۲۵ سال يا بالاي ۵۱ سال بودند، در سنين اوليه‌ي كودكي مهارت‌هاي اجتماعي بهتري از خود بروز مي‌دادند. اما اين مهارت‌ها در سنين نوجواني نسبت به همتايان‌شان كه پدراني ميان‌سال داشتند، افت پيدا مي‌كرد.

دكتر مگدلنا جنكا (Magdalena Janecka) كه نويسنده‌ي اصلي و سرپرست اين پژوهش بود، عنوان مي‌كند: «نتايج تحقيقات ما نشان داد كه سن والدين مي‌تواند تأثيراتي بر مهارت‌ها و توسعه‌ي فهم و ادراك فرزندان داشته باشد.» براي نمونه مشخص شد كودكاني كه پدران خيلي جوان يا خيلي پير دارند، موقعيت‌هاي اجتماعي مختلف را چالش‌برانگيزتر از ساير كودكان مي‌دانند.

حتي اگر اين كودكان مبتلا به اوتيسم نباشند، باز هم مواجهه با موقعيت‌هاي اجتماعي و مسائل مختلف براي‌شان دشوارتر است. البته بررسي عوامل ژنتيكي مشخص كرد كه علي‌رغم نتايج مشابه در هر دو طيف سني پدران، دلايل شكل‌گيري نتايج در هر گروه كاملا با ديگري متفاوت است.

سخن پاياني

پس در چه سني بايد بچه‌دار شد؟ عوامل متعددي در تربيت فرزندان از تولد تا بزرگسالي نقش دارند. اما تأثير خودِ والدين از تمام عوامل ديگر بيشتر است. بچه‌دار شدن در هر سن‌وسالي مزايا و معايب خاص خودش را دارد. فارغ از نكاتي كه در اين زمينه مطرح مي‌شود، نمي‌توانيم از تفاوت‌هاي فردي و شخصي زوجين غافل بمانيم.

درهرحال مطالعات و تحقيقات مختلف حاكي از آن است كه فرزند‌آوري در هر سني، خواه اوايل ۲۰ سالگي باشد يا در دهه‌ي ۴۰ سالگي، تأثيراتي رواني و جسماني بر والدين و فرزندان خواهد داشت. همان‌طور كه گفته شد، والدين جوان انرژي و حوصله‌ي بيشتري در برخورد با فعاليت‌هاي فرزندان‌شان دارند و از سوي ديگر فرزندان آنها از مهارت‌هاي اجتماعي كمتري برخوردار مي‌شوند و خودشان نيز بيشتر در معرض ابتلا به افسردگي هستند.

از طرف ديگر والدين مُسن‌تر نيز علي‌رغم داشتن تجربه و دانش بيشتر، لزوما در بهترين شرايط قرار ندارند و ممكن است فرزندان آنها با مشكلات احتمالي عصب‌شناختي روبه‌رو شوند. درهرحال تصميم با شماست كه در چه سني بچه‌دار بشويد. در اين ميان آنچه مهم است، توانايي شما در مديريت اوضاع و شرايط است.

در هر سني كه هستيد، بايد بتوانيد با شناخت درست و دقيق وضعيت خود، نهايت استفاده را از مزاياي موجود ببريد و سلامت خود و فرزندتان را تضمين كنيد. اگر تصميم داريد در سنين بالاتر بچه‌دار شويد، بايد دانش و تجربه‌ي خود را به‌عنوان اهرم مهمي در تربيت و رشد كودك‌تان در نظر بگيريد و اگر مي‌خواهيد در سنين پايين‌تر بچه‌دار شويد، نهايت استفاده را از انرژي خود ببريد.