پزشكي و درمان

 آگاو، گياهي است معمولا بدون ساقه با برگ هاي ريشه اي

نام هاي ديگر:صباره، الصبرالامريكي، كوواربوتي

مشخصات: گياهي است از خانواده Amaryllidaceae، گونه هاي متعدد و مختلفي دارد. گياهي است معمولا بدون ساقه ،برگ هاي آن ريشه اي و به طور گروهي مستقيما از ريشه خارج مي شوند، برگهاي بزرگ،پهن،دراز به طول تقريبا دو متر،ضخيم،گوشتي،زير برگ ها محدب و برآمده و روي برگها مقعر به رنگ سبز خاكستري. كناره برگها داراي تيغ هاي تيز و خيلي محكم و زرد مايل به سبز متعدد در اطراف محور شاخه گل دهنده كه از وسط برگها بيرون مي آيد قرار دارند.

طول محور گلها در بعضي گونه ها به ۸-۹ متر مي رسد، آرايش گل هاي آنس از چندين سال (شايد پس از ۳۰-۴۰) سال ظاهر مي شود،سابقا معتقد بودند كه در برخي گونه ها پس از يك قرن است و در مناطق گرم آسيا و آمريكا انتشار دارد.در ايران گونه اي از آن به طور وحشي در بلوچستان در باغ هاي نصيرآباد مي رويد و در باغباني نيز به عنوان گياه زينتي پرورش داده مي شود.

خواص درماني :
۱- اگر مغز گياه خورده شود،تب را قطع مي كند.

۲- مغز آن را ضماد كنيد،براي التيام دادن زخم نافع است.

۳- ضماد شيره تازه آن براي تسكين درد دندان و رفع نارحتي چشم مفيد است.

برگ آگاو
تركيب شيميايي:
ماده هكوژنين، استروئيد ساپوژنين، هكوژنين، ساپوناز، سيزال

خواص درماني :
شيره تازه آن را بگيريد و بنوشيد،ملين ،مدر و قاعده آور است،در موارد كمبود ويتامين C در بدن داروي مفيدي است.

ريشه آگاو
تركيب شيميايي:
نوعي قند به  نام  آگاوژ، ساپونين، رزين

خواص درماني :
آب دم كرده آن را بنوشيد،مدر ،معرق و ضدعفوني كننده است.